ARMY's Window

Meso-log (2/3)

Catatan 2:Mei 2008
”Kemahiran dan Pelanggan”

Melatih Guru Sandaran Tidak Terlatih? Encik Amirullah Bidin, Ketua Unit Pengurusan Sekolah, PPD Bentong begitu bersungguh-sungguh mahu berbincang tentang modul latihan bagi kumpulan yang ”hidup semula” pada tahun 2008 apabila pembekuannya ditarik balik. Kesedaran bahawa semua guru (terlatih mahupun tidak terlatih) yang mengajar di sekolah mesti mahir atau ”dilihat mahir” memang sudah tersebar. Barangkali ungkapan pelaksanaan undang-undang bahawa ”Keadilan bukan sahaja mesti dilaksanakan tetapi mesti juga dilihat (proses) pelaksanaannya” membawa isu profesionalisme yang senada .
..........................................................................................................
Kes 1: Seorang penjaga pelajar mengadu rasa tidak puas hati terhadap seorang guru. Aduan disampaikan kepada pegawai PPD itu mengandungi butiran bahawa guru tersebut ”tidak pandai mengajar”, anaknya ”tidak faham” pengajaran, guru ”kurang memberi latihan” dan ”tidak memeriksa latihan”.

Kes 2: Dalam majlis perjumpaan berkala pelajar kelas peperiksaan bersama pengetua, seorang pelajar yang mewakili rakan-rakan sekelasnya bangkit meminta supaya ”ditukar” seorang guru tertentu dengan guru lain kerana mereka ”tidak seronok” belajar. Apabila ditanya, alasan mereka pelbagai: ”Kami tak faham”, ”Cikgu tak mesra”, ”Tak macam Cikgu A dan C mengajar” dan ”Cikgu tak kisah kami faham ke tak”.
..........................................................................................................

Cara pihak pengurusan menjawab aduan dan rungutan dengan cara yang profesional memerlukan perbincangan lain. Isu yang jelas daripada kedua-dua kes tersebut ialah para pelanggan menyuarakan rasa tidak puas hati.

Ibu bapa dan pelajar mengadu tentang “kekurangan” guru di sekolah-sekolah; bahkan berani menyuarakan bahawa mereka tidak yakin dan mendesak pihak sekolah atau PPD atau JPN menukar guru yang kurang mahir atau kurang pengalaman. Kita sebagai guru tidak perlu kecil hati, jauh hati atau rasa apa-apa “hati” lain lagi kerana ibu bapa dan pelajar, seperti kita juga sentiasa membanding-banding.

Walau bagaimanapun, sebagai manusia biasa, di samping kecil hati dan sebagainya yang bersifat negatif, defensif, submisif atau escapism, kita sebagai guru (manusia luar biasa) mesti bangkit dengan suara hati yang reflektif terhadap amalan dalam bilik darjah. Tepuk dada tanya profesinalisme dan integriti. Profesion yang amat mulia ini memerlukan personel yang besar hatinya!

Thompson (2007) mengutarakan pandangannya tentang soalan bagaimana menjadi guru yang terbaik yang kita mampu? Jawabnya amat mudah iaitu jadi pelajar! Memang kadang-kadang apabila baru bergelar guru (juga yang sudah lama) kita lupa untuk menjadi pelajar yang terus belajar. Kata-kata orang Minang: ”Yang setitis jadikan lautan, yang sekepal jadikan gunung, alam terkembang jadikan guru” amat patut direnungi.